عبور میکنم هرروز از نیمکتهای خالی پارک،
طوری که انگار کسی در نیمکتهای آخر انتظارم را میکشد
به آنجا میرسم و طبق معمول باید وانمود کنم که باز هم دیر رسیده ام…
طوری که انگار کسی در نیمکتهای آخر انتظارم را میکشد
به آنجا میرسم و طبق معمول باید وانمود کنم که باز هم دیر رسیده ام…